Ah! Bu ramazanlar
İbadetten öte
Öyle yer etmiş ki yürekte
Ah! Bu ramazanlar
Bir adım daha yaklaşır, Yaradan’a
Akşam olur koşar, yuvasına
Koşar, orucunu bozmak için, insanlar
Ne hoş, ne anlamlı
Bir başkadır, ramazan da akşamlar
Ayak sesleri çekilir, bir bir
Akşam olur, koşar yuvasına, insanlar
Bomboş sokakların, sessizliğinden
Şu yolların tenhalığından, sükûttan mı?
Garip bir huzur çöker üstüme
Hele bir de rastladıysa ramazan
Bu yıl olduğu gibi, Eylül’e
Özlenir, anılır
O eski ramazanlar, tatlı bir hüzünle
Ah! Bu ramazanlar
Yıllar geçmiş, saça düşmüşse aklar
Nasıl da yüreği dağlar
Çocuklukta kalmış anılar
Gecenin bir vakti, o davulun sesi
Akla gelir
İftar topu
Ramazan pidesi
Her çocuk yüreğin, bir anneanne, bir babaannesi
Hasret olur, süzülür gözlerden, yıllar öncesi
Böler gecenin karasını, ramazan davulunun sesi
Ah! Bu ramazanlar
Yıllar alır, götürür çok değeri
İnsanoğlu, anladığında
Bir daha onların gelmeyeceğini geri
Yaşar yüreğinde, hasretle o eski günleri
Nerede
Ah! O eski ramazanlar
Babam rahmete kalmamış
Anam böyle yaşlanmamıştı
Dedem bile hayattaydı
Her şey nasıl da farklıydı
Ah! Şimdi nerede kaldı o eski ramazanlar
Kayboldu gitti, o eski tatlar
Yüreğim özlemle çarpıyor, ağlıyor anılar
Ah! Bu ramazanlar...

2.5/5 Toplam verilen oy :