Âlinin karnı gurulduyordu
Açtı
Çıplaktı
Sokaktaydı
Gecenin zifir karanlığında
Işıklı pencereler bakıp
Hayallerle avunmak
Ne tuhaftır
İnsan aç olunca
Açlık duygusu
Tüm duyguları bastırır
Hissetmesin
Beyninde tek düşüşçe
Yemek
Çöpler bile artık
Eskisi gibi değildi
Fareler ve kedilerden
Artan bir lokma bile yoktu
Yürüdü yürüdü
Mis gibi ekmek kokusu
Birden hızlandı
Karşısında ekmek fırını
O kadar açtı ki
Gözünün önünden
Silindi her bir şey
Daldı fırına
İti kürekçiyi
Kaptı sıcak ekmeyi
Fırladı dışarıya
Koşuyordu
Oysa saniyeler öncesi
Takat yoktu dizlerinde
Koştu koştu
Elleri yanıyordu
Sıcak ekmekten
Ama o hızını kesmedi
Tek düşündüğü ekmekti
Ekmeğini kaptırmadan
Bir kuyu’ tu yer buldu
Oturdu
Etrafına bakındı
Gelen giden yoktu
Nefes nefese
Kalbi atıyordu yerinden çıkarcasına
Oturduğu yerde başı göğsüne düştü
Elinde sıkı sıkıya tutuğu ekmeği
Parmakları arasında kaydı
Ali artık nefes almıyordu
Ali açlıktan değil
Heyecandan
ÖLDÜ

5.00/5 Toplam verilen oy : 1