kurumayayüztutmuşyapraklarınayastutanağaçlar
dallarınısemayaaçıp…
yağmurbulutlarıbaşımızadökülmedengeçipgitmesindiyeduayadurmuşlar
zira sararmış yapraklar su içemez
.
baharhasretiçeksede
kuruyandalları…
nebirserçeningözyaşları
nedebirkelebeğinserincilkanatlarıyeşertebilir
kırık dalda çiçek açamaz
.
darağacınındalları…
hayatınbudadığınicegıcırölümlergörür
merhametdilenirbulutlardan
kurumuş ağaçlar yangından kaçamaz
.
bazensukendiniyıkar
ateşkendiniyakar
kanadıyokkikoylardabarınakarayanrüzgârın
söğütdalısürekliağlar
kelebek iskeletleri uçamaz
.
toparağıözlediğiiçindüşmezsararanheryaprak
kurutuncakendinehrini…
yurtbildiğidalındanayrılır
yaprak ölüleri kaderini seçemez

/…demek ki;
“değirmene su taşımakmış yaşamak”
bir kere ay dolanmışsa kuşun kanatlarına
çaresi yok…
ya yeryüzüne çarpacak
ya da kömür karası bir güne uyanacak…/

1982
*
tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006

2.5/5 Toplam verilen oy :