üzülsem de belli etmem ayrılık gibi şeylere

ve sarılmam öyle hemen kadehlere, meylere

kış gelince terkedip gitse de güneylere

kuşlar dönüyorsa sen de dönersin...



sensiz aydınlığı zifiri karanlık saydığımda

gece vakti başımı yastığa koyduğumda

ayışığı gölgesinde kokunu duyduğumda

başım dönüyorsa sen de dönersin...



karanlığın en yalın hali sarar bedeni

unutmak kadar zor şey yoktur gideni

çekilen her acının vardır nedeni

dünya dönüyorsa sen de dönersin...



karanlığı tek başıma taşıyamam ben

güneş olsam sensiz ışıyamam ben

hayal etmezsem yaşayamam ben

şansım dönüyorsa sen de dönersin...



"Umudun muhafızlarıdır acılar... hani yüreğinde bir çocuk ve o çocuğun da cebinde bir tutam umut vardı ya; üzerine "acil durumda kullanılacak" yazıp, bir zaman kadifelere sarıp sarmaladığın... Şimdi onun tam zamanı!..

Güneş ısıtmayabilir bazen, sen sen ol; vazgeçme... yağmurun kokusunu duyamayabilirsin bazı geceler; vazgeçme... her akşam çıkıp da bir sigara yakıp en sevdiğin şarkıyı mırıldandığın o tepe var ya, işte o tepeye çıkan sokağın sokak lambaları yağmurdan patlamış da olsa; vazgeçme... sabret, inan ve asla geri dönme!..

Hani sevgi emek isterdi ya; beklemek de bir emek değil mi? Sevgi eylem gerektirirdi ya, düşünmek de bir eylem değil mi? o halde asla çaresiz hissetmeyeceksin kendini; tek dal sigaranı cebine koyup her akşam yaptığın gibi tutkuyla koşacaksın yine o tepeye doğru... Tepeye vardığında daha terin kurumadan, en sevdiğin şarkıyı bağıra bağıra söyleyeceksin bir daha; o şarkı "kahve tadı" verecek adeta o an... Çünkü; umudun muhafızlarıdır acılar her zaman...

5.00/5 Toplam verilen oy : 2