Şimdi hatıralardan çok uzağa dalalım

Hepimiz yalnız gibi öykümüzle kalalım

Gözlerimiz uzağı adım adım tarasın

Bu adımlar içinde aşkımızı arasın…



Yıllar, yıllara uzak, aylar aylara yakın

Bir günde başlamıştı kanımız akın akın

Kaynıyordu içinden…



Biz bu gönül işinden

Muttasıl bir kaybolup bir görünür haldeydik

Kimse bilmez o hali, anlaşılmaz haldeydik

Konuşmalarımızda sevginin en canlısı

Gözlerimizde aşkın en derin bir yankısı

Görünürdü biz bize olduğumuz akşamlar

Bir sevginin tadını bilir ondan aşanlar…



Pencerenin ardından dışarıya bakmakla

Görünür ferdin yüzü tabiatla baş başa

Bir aşkı saklamakla

Ne olur aşığın yüzü?



Bu bir gerçektir fakat ispatı hiç bilinmez

Bilinen üç harf var : AŞK !.. O da kalbinden silinmez…



Şarkılarımızda hep bilinmeyen besteler

Bestelere eş olmak ister bir çok güfteler…

Bazen bir şiir özlem verir derin sevgiye

Bazen de hayal uyar çırpınan her ezgiye…



Ve öyle bir gün gelir ne şiir var ne besten

Bir acı aşkın izi uzaklara kaybolur



Dudaktaki her sesten…

Ve belki bir sabah daha güneş doğmadan

“Sevgili nerde ?” diye uyku tutmayan gözün

Yavaş yavaş kararır

Yalnızdan yalnız kalan yine yalnız kalmıştır.

Kalbindeki özleyiş onu derin sarmıştır…





Muhip Erdener SOYDAN

11 Ağustos 1963 Saat 15:55

2.5/5 Toplam verilen oy :