Tövbeyi yüzüne vurmayan mı kaldı
Alıp götürdü yıllar siyahtan beyazı
Kaldırımlara taban sürmeyen mi kaldı
Olmaz denilen her şey olup gitti
Aklımı deliye sormayan mı kaldı
Terledi avuçlarım
Çekildi gövdem bir köşeye
Ayaklara çelmeyi takmayan mı kaldı
Fikrinden saçını yolmayan mı kadı
Sığındı yalnızlık başucuna
Kaybolup uçtu masallar bir dereye
Aldı ay ışığı gözlerini benden
Götürdü bilmem nereye
Senin yüzünden ağlamayan mı kaldı
Yoksul kapısını çalmayan mı kaldı
Her gün bir sağanak düştü toprağa
Suyun kahrını üstüne almayan mı kaldı
Kuruldu tezgah hak susturuldu
Kötüyü yanına koymayan mı kaldı
Eğildi beden bir arsızın önünde
Gönül hanesinde yürek ezildi
Yaraya merhem vermeyen mi kaldı
Aşka dil koymayan mı kaldı
Darıldı sonbahar yaprak kızıla sarıldı
Utandı güneş yüzünü buluta sardı
Ölüm takıldı bir titrek umuda
Kayboldu gölgeler bulanık sularda
Aynada yüzünü tanıyan mı kaldı
Yarayı bıçakla kesmeyen mi kaldı

Haydar Şahinbay

2.5/5 Toplam verilen oy :