Bu ne biçim toprak böyle bacım
Uykuların
Sabah bozunda horozların net sesine endeksli
Olanca yorgunluk yurt edinmiş sırtında
Belin bükük
Gözlerin patikalarda çakıl taşlarına sokulu...

Yaşanası günlerden habersiz gençliğin
Saçların
Tel-tel ter ıslağı yanaklarına yapışmış
Kara dikenlerde yırtılmış eşarbın...

Bu ne biçim toprak böyle bacım
Çisil-çisil terler yağar alnından
Selvi boylarında eririr güzelliğin bir-bir...
Çoktan yitirmiştir avuçların sıcaklığını
Ellerin
Sert bir zemin,kuru bir dal olmuştur...

Ağıtlardır
Ve ayrılık türküleridir söylediğin
"Şu karşıki yayla göç katar-katar"
Çalışır çabalarsın da
Hâlâ evindeki yavruların aç yatar...

Esat KURT-30 Mayıs 2011

2.5/5 Toplam verilen oy :