Gönlüm sevda
Yüreğim sevgi tarlası
Hüzne inat denizlere
Umut yelkenimi saldım
Rüzgâr oldun esiyorsun fırtına oldun boğuyorsun
Zifir karanlık yalnızlığımla kol-kanadımı kırıyorsun

Keder ve acılarımla şafaklarda
Sabahlara koşarak
Sahilsiz deryalara açıldım
Canımı önüne kattın boran oldun savuruyorsun beni

Gecelere bürünürken bedenim
Sevgim -sevdam için
Karanlığa mum yaktım
Yüce dağlardan akan seller gibi
Aktın, coştun
Sefalet cendereme
Bir ışık huzmesini çok gördün
Fitilimi ıslatın mumumu söndürdün dünyamı karartın

Kelebeğin kanadına
Yüreğimi yükledim
Estin yel oldun aktın sel oldun
Ayaz oldun kar oldun don oldun
Bahar -yazım gelmedi bütün günlerim karakışa döndü
Filizkıran gibi söktün, attın bir gülün dalını bana çok gördün

Gözlerimden yaşlar nehirleşiyor
Yaralarım derinleşiyor
Acılarım katmerleşiyor
Hey gidi günler hey
Devrim yüzlü sevdam
Yüreğim üşüyor benim
İstinat duvarım yıkıldı siren sesleri geliyor oy baharım öldü

Nefesim tükendi
Ben çok yorgunum
Sana sözüm geçmiyor
Ey bu denli bana uzak duran sevgilim artık ben de ölüyorum

Mehmet Çobanoğlu
10. 12. 2012
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :