Yolumu kaybettim
Hangi asırdayım.
Çocuk gülüşlerine sağır mı?
Burada kulaklar…

Kan, irin ve vahşet
Bunlar mı bu yüzyılın hâkimleri.

Kim söndürdü ışıklarını dünyanın
Karanlık asılıdır şimdi
Rengini yitiren duvarlarına evlerin.
Işıkları yakın, çocuklar korkmasın.

Ellerimi yitirdim
Bir ikindi vakti Halepçe de
Önce saçlarım tutuştu
Gözlerim kör oldu
Sonra
Etlerim döküldü…

Çırılçıplak kaldı bedenim
Çığlığım, hala dolaşır o sokaklarda
Sokaklar ki ömrümüzün ağrıyan yüzü.

Ellerimi verin bana, ellerimi
Dokunmak istiyorum saçlarına
Yetim bir çocuğun…

Gözlerimi verin bana, gözlerimi
Görmek istiyorum
Uçan bir uçurtmayı gökyüzünde
Vurulmadan.

Etlerimi giydirin kemiklerime
Sevmek, âşık olmak, gülmek
Tasasızca yaşamak
Ve koşmak istiyorum kırlarda
Masmavi gökyüzünün altında…
Çocuk olmak istiyorum, kelebeklerle oynaşan.

Murat Özgöl

5.00/5 Toplam verilen oy : 1