YAŞAMAYA VARMISIN..?
Sana demistim ben anlamassın beni.anliyamassın..
Şimdi anladınmı.
Benim yazgılarımın içeriğini...
Tüm umutların tükendiği gibi kendimi hissedişimdi o gün..
Tren gara kaç kez gelmişti boş bir bekleyis..
Gece yalnız kalışim tedirginliklerle dolu bir gece..
Yaprakları kackez yırtışım oldu...yazarken usandığım ..
Sadece hayal kurarak sessizlikte herşeyi anımsamak..
Bir bütündü haller halbuki nice geceler gecti yine..
Tükenmeye kalkan bir tren gibi çığlıklar sardığında tenimi..
Yalnızlar rıhtımini anımsattı tıpkı...
Neyi yazsam sızı gibiyken içimde...
Ağlasammı yoksa gülsemmi halime..
Öyle bir evren tasarlamıştımki sana göstermeye..
Belki anıların en anlamlısı içine sığabilecekti ..
Belki,de göremiyecektim o evreni hayallerde kalacaktı.
Kimbilir,sessizce kalmaya değecek kadar aciz bir evrenmiydi o kurgulanan.
İki kalp,iki ipin ucunda bir canbaz misali şimdi..
Ya, bitecekti hayaller o evrenin yıkık duvarlarına sıkışarak..
Kim kurtaracak şimdi bu yaşam umudunu.
Ya kurgulananlar olmasaydi..
Hiç ama hic..
Kimse bilmesin bu yaşam sihrini ..
Nazar değecek biliyorum ..
İçimden o gecti birden ..
Sevgisizlik içime doğdu....
İnanmak istiyorum artık yaşamaya..
İçimden geçenler yaşam özlemi ..
Bir çocuk sevinciyle haydi yaşamaya gidelim..sen ve ben..
.BURHANETTİN.

2.5/5 Toplam verilen oy :