Nihayet korkularla çıkıldı yola
kızıla efkarlandı bütün
dişilin bakir utancı
gerdek gecelerinin düş tarlalarında
dilenip duruyordu bir şevval sancı.


Kasvetli yarasaların mükerrer yasıydı
mağarada oyalayan zamanı
ve yabayla aktarıp
aç harmanların gelin teli samanını
çocukların cazgır rüyalarına
ekmek taşıyordu baba.


Yeminlerle kuşanıp
şuh şafkını kalıcı yıldızların
hicap duymadan
zamane yanılgılar yangınlarından
alacakaranlıklarda yürüyorlardı
harabeler üzerinde baykuş sesleriyle.


Gitmeler değil
dönüşler beter olur diyordu baba
şükranla kutsayıp taşı toprağı, ağacı,suyu
gizemli duaların şevkiyle yürüyorlardı
mahrem kıyılarında istisnasız günahların
umursamadan tekrarını tekrarın.

Oysa korkularla çıkılmıştı yola...


Galip Sertel

2.5/5 Toplam verilen oy :