karınca kıvraklığında...
serçe ürkekliğinde yürek
üşümüş gözler dosta hasret
.
üfle şifalı nefesini yaşamın en acılı dalına...
yangınımız sönsün

şafak...umut
hazan...yeşile düşman bahçıvan
.
silahımız...sevgi
at çorak toprağın koynuna...yeşile dönsün

bir de sesimizi duyarsa yağmur
kuşlar ağaçlar halaya durur
belki...
gökkuşağı çocukları...
tomurcuklandığını görür dostluğun

ah caaan...
canımın yarısı insan
bir bilsen...ne çok yalnızım
duvarında tuğla...kapındaki tokmakta iz olmaya razıyım
.
at yüreğini yüreğimin yanına...
tam ortasından öpsün

güvercin kanadı...barış
güneş...
kızıl göğsünde 'insanlığın'sevdasını taşırmış
bilirim...!üşütmez dost...üşür
.
ser gölgeni güneşime...
saçağındaki buzlar çözülsün

bir kıvılcım çak...siyahı temizle
varsa...
kini nefreti suya bırak...
yer açılsın yüreğinde sevgiye

/d ü ş ü m ü z:
dünyayı yeniden kurmak
büyütüp sevgi çemberini...sevgisizliği durdurmak/
.
at bir daha yüreğini yüreğimin yanına
dudaklarımızda dostluk türküsü...
kol kola, omuz omuza yürüsün
.
ah dooosst...! aynadaki ben
kusalım içimizdeki karanlığı
mavi gezegeni aydınlık bürüsün
...
..
.
//...her dost yüz...güneşe açılan bir pencere
ört üstüne merhabamı...ne zaman ki üşüdün... //
1999

tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006

5.00/5 Toplam verilen oy : 1