Tıpkı o şiirinde yazdığın gibi:
“Demir alma günü geldiğinde limandan
Alıp götürmüştü seni o sessiz gemi
Çok sevdiğin o güzel İstanbul’undan”


Sen, İstanbul’un Yahya Kemal’i
Sen, en büyük İstanbul şairi!


Hatırlarım bugün gibi 1958’i
Lise üçteydik, bir edebiyat dersi
Vedia Altıok edebiyat öğretmeni
Sınıfa girdi, üzgün ve gözleri nemli:
“Bugün yola çıktı o sessiz gemi,
O gemide giden benim öğretmenimdi.”
Sen, İstanbul’un en büyük seveni
İstanbul, senin şiirlerinde güzeldi!
Ve de yola çıkmadan biraz önce
Dilinden döküldü birkaç hece:
“Ölmek kaderde var, Yaşayıp köhnemek hazin.
Buna bir çare yok mudur Ya Rabbel âlemin?"

Ve düşünür insan bunu gizlice
Ama ne yazık ki yok, yok buna çare!


Sen, en çok İstanbul şairi
Sen en çok İstanbul şiirli!


Sen tek yolcu, o tabutla almıştın yol
O gidişte kalkmamıştı ne mendil, ne de bir kol
Binlerce kişi dualar etmişti sana bol bol
Ağlamıştı arkandan tüm sevenlerin ve bütün İstanbul.
Biçare İstanbul! Ayrılmıştı en büyük seveninden!
Biçare İstanbul! Bilmez ki artık dönmeyeceksin sen!
Her giden gibi sen de memnunsun ki yerinden
Nice yıllar geçti de, hâlâ dönmedin seferinden.

Sen en büyük İstanbul şairi
İstanbul’un Yahya Kemal’i
İstanbul, senin şiirlerinde güzeldi!

2.5/5 Toplam verilen oy :