VAHŞETİN ÇAĞRISI....
Hayal edilen sonra sevilen bir çiçek gibiydi özümsenen özlemler...
çok uzağındaydık özlenenlerin ..
saplantılarda kalakalan şühedasız günlerin aczi...
ne yana baksan blinmiyen ama çok özümsenen bir his tutkusu ...
sevgiydi barışık içimizde yarım kalanlar..
öyle özledikki geçmişteki hissedilenleri...
öyle sevmiştikki ölesiye barışıktık yaşanacaklarla ..
sevilmenin adını koyduk barış....
sonra adalet geldi peşinden....
öyle kanıksadıkkı o isimlerin içeriğini ...
yozlaşmış duvar olmuş hislerimizi yümüşatmaya değer diye....
bimbilir kaçkez öldürdük zülmün katılaşmış hislerini yürekte...
feryadını hiç duymadık alemlerin duyarsızca.....
içimize sinen o meşum hiş varya o isimlerin çağrısıydı yarınlara doğru...
vahşetti yaşananlar ölmeye ve sonra dirilmeye yemin edişimizdi işte ..
hiç umursamazlık aldı içimizdeki insacıl hisleri...
attık kendimizi boşluğa zamanını bekledik acının..
hınç vardı dımağımızda hınç.
çağrıydı bizi acı çektirmeye yeminliyken zaman...
nerede insanın en iyileri tüketmişlik başkaldırmış insanlığa..
ağla sızla sen şimdi ..
vahçetin çağrısı var insanlığa.....
uyuyan düşman dev hamleyle uyandı ..
yine akacak kanlar toprağa doğru sicim sicim...
doymayan topraklar kanla yoğrulurken çağrı sessizlikleri yırtarken...
içimizdeki hissettiklerimiz o isimlerdeki kanıtlar bir iz bırakırken yürekte...
baktım yaşamın ta öncelerine uzunca...
vahşeti tarih anlattı beynimin iç duvarlarına sindirerek..
şimdi kalkmak zamanı ölmeye vahşet var içimizde çünkü..vahşet..
BURHANETTİN...

2.5/5 Toplam verilen oy :