Silahlar susun!
beşiğimizden kabrimize değin alıştığımız
çan ve ezan sesleriyle birlikte,
kimimiz seccadeye kapandığımızda,
kimimiz Tanrı’ya diz çöktüğümüzde,
ilahiler duyulsun.

Silahlar susun!
kurşun yağan caddelerimizde kazmatlara sığınan
çocukların ağlayışları duyulsun
ve dinlenmeden susturulan türkülerimizin aksı,
ardıç kuşlarının sesine karışsın.

Silahlar susu!,
güneşin dahi uğramadığı,
varoşların cumbalarına sarmaşıklar dolaşsın.
ve mumların titrediği odalarımızı
avizeler aydınlatsın.

Silahlar susun!
zamanın dilinden,
düşmanca akıp giden,
ellerimizden tuttuğumuz mermiler yerine
tarihlerde unuttuğumuz,
dost elleri mafsallaşsın.

Silahlar susun!
çoraklaşan topralarımızda,
kösnü bir tohum yeşersin.
ve ana rahminde sızlaşan çağalarımız
Magnezyum gölüne düşmesin.

Silahlar susun,
Katedrallarda amade duran havariler,
bizi unutanlara bir haber götürsün.
ve kürsülerde,
adaletsizliklerle doldurulan dosyalar yerine
meydanlarda canilere halk eliyle verilecek,
hükümler duyulsun.

5.00/5 Toplam verilen oy : 3