Şerefsiz!

İnsan, seni; insan diye bildikçe;
Hayatı zehrolup, sürer şerefsiz!
Sen gibiler bu dünyada oldukça;
Kötülük o denli ürer şerefsiz!

Ne utanman olur, ne haya bilin,
Yılanları bile aratır dilin,
Go-gıybet yapmazsan çatlayıp, ölün,
Günah kefenini serer şerefsiz!

Senin olmadığın günü gün bilir,
Seni görmediğim günüm, gün olur.
Aklıma gelince bulantım gelir,
Mideme kramplar girer şerefsiz!

Sığır iyi senin gibi güdenden,
Senin kafan ayrı durur bedenden,
Ben o kadar iğrenirim ki; senden,
Adın bile beni gerer şerefsiz!

Soru sordum, cevap aldım alçaktan;
Dedi; “beni hayli geçti o, çoktan”,
Hakikaten, insan mısın, gerçekten?
Yaptıkların beyin yorar şerefsiz.

Biri, bir kul hakkı kapmak istese,
Bir diğeri yoldan sapmak istese,
Şeytan bile bir şey yapmak istese,
Önce gelir, sana sorar şerefsiz!

İftiralar eden, yalanlar katan,
Onur ne? Şeref ne? Komayıp, satan,
İnsanların namusuna dil atan,
Zebani dilini yırar şerefsiz!

Yılan gibi hep tetikte kalırsın,
Zarar verir, intizarlar alırsın
Sahi, sen böyle nasıl alçalırsın?
Akıl-fikir cevap arar şerefsiz.

Çirkeflikte üstüne yok, sen birsin,
Zerre çekinmezsin, her şeyi dirsin,
“İyi ettim” diye böbürlenirsin,
Sözlerin onuru kırar şerefsiz.

Olmazsan, doyulmaz dünyanın seyri,
Her tarafın şer, ne bilin hayrı?
Keşke, geberip de bir gitsen gayri,
Aldığın her nefes zarar şerefsiz!

Derdin hiç bitmesin, eyvah de ünle!
Gözyaşın durmasın, ebedi inle!
Bir kere insanlaş, bir kere dinle!
Yaptıkların nefis karar şerefsiz!

Dünyada ebedi kalsan ne yazar?
Söz ona; pişmanlar olsan ne yazar?
Saçını başını yolsan ne yazar?
Ecel defterini dürer şerefsiz!

Bu dünyada yüzün görmem bir daha,
Ölsen cenazene gelmem, söz aha!
Hangi yüzle varacaksan ALLAH’a
Neyin bir yarayı sarar şerefsiz?

Nurcan der ki; hiç hayırlı olmadın,
Şu dünyadan bir tek ibret almadın.
Hiçbir şeyde insan gibi kalmadın;
Yaşadığın neye yarar şerefsiz?

Vasiyet, nasihat, hiç çare etmez
Öyle arsızlar ki, kovsan da gitmez
Ne kadar yazsan da,saymakla bitmez
Bunların alayı, birer şerefsiz!

Kapmış arpalığı yan gelip yatar
Külhan beyi olmuş efelik satar
Çıkarı namusun üstünde tutar
Her köşe başında türer şerefsiz.

’Tek derdi çıkardır, kıblesi para
İpini koparmış, sürer pazara
Helali neylesin, gelmez hiç zora
Yolun eğrisinde, yürür şeresiz! ’.
.
Gülenle gülüyor ağlayana bin naz
Cebinde bin türlü garibe son söz
Deveyi götürmüş keser mi bir kaz
İnanmayın sözüne ölmez şerefsiz.

2.5/5 Toplam verilen oy :