Yıllara meydan okudum da,
Bir senin yokluğuna dayanamadım,
Şu ömür ne acılar çekti,
Ne işkenceler gördü bu yürek,
Yine de pes etmedi,
Seni tanıyana kadar.
 
Kaç kere düştüğü yerden,
Hep sevgi sayesinde kalktı,
Kaç geceler gırtlağım yırtılasıya
Haykırdım yıldızlara,
Ama her seferinde dimdik ayakta,
Zafer kazanmış komutan edasıyla,
Kaç kere çıktım hain dünyanın karşısına,
Seni sevene kadar.
 
İyi ama beni böylesine çaresiz bırakan ne?
Bedenimde direnecek bir damla can bırakmayan,
Gördüğümde, elini tuttuğumda,
Damarlarımdaki kanı donduran ne?
Ayrı geçen gecelerde uykunun gözlerimde çatallaştığı,
Midemde tarifsiz ağrıların olduğu,
Ve en önemlisi,
Kendimi çırılçıplak,
Yapayalnız hissetmeme neden olan bu duyguyu
Tanımamıştım,
Gözlerine bakana kadar.
 
Gecelerin gündüz, dakikaların yıl oluşuna,
Ayrılıkların acı, kelimelerin ok gibi delişine,
Güllerin hasret, çarelerin imkansızlığa dönüşmesine,
Şahit olmamıştı melekler,
Adını SEN koyana kadar.

2.5/5 Toplam verilen oy :