Yalnız bir şehir çöreklenmiş içime
Boş sokakları üşüyor, umutsuz yarınlar.
Artık davamız yaşamayı becerebilmek
Hangi yola sapsak önümüz taş duvar.

Sayfalar yırtılmış sayfalar buruş buruş
Yazsan olmuyor yazılanlar okunmuyor.
Yaşamak, yaşayabilmek bir yolu olmalı
Bağırsam olmuyor feryadım duyulmuyor.

Ateşi buram buram bakışların hatırlatır
Sorsam olmuyor, cevaplar korkutuyor
Ne yaşasam misliyle hesaba dahil
Ne vakit uzatsam elim, canım yanıyor.

Şehr-i hüzün suskun ve yorgun bugün
Geceleri kaldırmıyor artık karanlığı,
Doğmalı, içimi ısıtmalı artık güneş.
Anlatılır değil dayanılmaz yalnızlığı.

Tamer 11.09.2014 01:44

2.5/5 Toplam verilen oy :