bedenim bıçaklar gibi soğuk
yürüyorum ellerim cebimde
başım öne eğik
asfalt taşları ne kadar da düzensiz
iki adımda bir su birikintisi
ama avutamıyorum
asfalt taşlarının düzensizliğiyle kendimi

caddenin sonuna varıyor ayaklarım
yavaş yavaş...
bir perde insin gözlerime
o köşe başını görmek
acı veriyor bana
her seferinde soruyor çünkü
o nerde diye

verecek cevabım yok
tek yapabildiğim
anılara sığınmak
ya da
süleymanımı o halinle anmak
oysa benim için
yıldızların bekçiliğinde
ellerimizin buluşmasıydı yaşamak!

3.66/5 Toplam verilen oy : 3