Ellerim,ellerim bomboş yine

İlk defa olmuyor bu,sonuncu da değil sanırım

Hayallerimin,umutlarımın yıkılışı...

Tutuluyorsun dünyalar tatlısı bir insana

Düşünüyorsun ki dünyada yoktur eşi

Tanıdıkça bakıyorsun ki gerçekten de öyle...

Gecenin sessizliğinde,ansızın düşüyor aklına

Gözlerin zifiri karanlıkta arıyor onun gözlerini

Dolaşıyor odanın dört bir tarafını,

Sonra çaresiz dönüyor tekrar yuvalarına...

Sabahı,güneşin ilk ışıklarını bekliyorsun bu kez

Yine bir umut,aydınlıkta onu görebilme umudu

Beklerken gözlerin artık yorgun,yenik düşüyor uykuya...

Sonra birden açıyorsun gözlerini

Güneş çoktan doğmuş,odanın içi aydınlık

Arıyor yine gözlerin onu

Fakat,fakat yine geceden farksız...

Biliyorsun artık gelmeyecek o

Aylar,yıllar birbirini kovalayacak

Simsiyah saçlar pamuk tarlasına dönecek

Tutan eller tutmaz,gören gözler görmez olacak...

Ve ölüm,ve ölüm çalacak kapını

Gel,gel artık gitme vakti

Son bi kez görmeyen gözlerinle arayacaksın onu...NAFİLE!

Tamam geliyorum diyeceksin...ÖLÜME!

Geliyorum tut ellerimden

Sonra birden içinde yine bir umut,

Hani cennette insanın her istediği olurmuş ya!

Artık ne isteyeceğini biliyorsun...YARATANDAN!...

Evet,kelebek ömrü gibiydi benim sevdam

Kelebek ömrü gibi kısacık

Fakat,fakat... KELEBEKLER KADAR GÜZEL.......

4.50/5 Toplam verilen oy : 2