HÜZÜN

bir tuhaf hüzün var içimde bu akşam
yağmur ağlıyor toprağa
kar taneleri tutunamamış erimiş yaprağa
boncuk gözlü bir çocuk bakıyor
kalbimin penceresinden sokağa
büyümek istemiyor inatla direniyor yıllara
oysa zaman sormaz gel demez
ruh emekleyerek başlar ister istemez
ömrün alkışları vardır cesaret der ana
zorla toparlanırken düştüğün yerden
bir çalı dikeni batar
korku acı telaşe nerede yardım eli
ölüm blinmezin hikayesi uzak çok uzak derken
kara bir gölge düşer üzerine
yanıldın der ben zamansızım
istediğim an gelirim bakmam saate
geç veya erken...

yağmur ağlıyor bu gece bulutlar kırgın
küçük bir kız çocuğu uyumamış
bekliyor masalını yıldızların
oysa gam kuşu karşı evin damında
canhıraş feryat ediyor döksün diye bulutlar
döksün içini atsın kederini tüm kahırların
kış çıplağı ağaçlarda titriyor sudan zerreler
henüz bihaber kötülüklerden
masum henüz camdaki çocuk kadar
içimdeki tuhaf hüzün mırıldanıyor
dön bebeğim diyerek yüreğine
gün perdelerini kapatıyor..

Ş.AYDOĞAN ( GÜLCENAZ )

5.00/5 Toplam verilen oy : 1