Hüzün çökmüş gönlüme

Gönül gel der sevdiğine

Hasret sarmış gözlerine

Kavuşmak ister sevdiğine



Hazan mevsimi gibi sararmış

Kolları hep boş kalmış

Kavuşmak mahşerimi kalmış

Diye sorar o gül yüzü solmuş



Bekler gözler hazin ve buğulu

Gelsin der o gül kokulu

Kavuşalım der selvi boylu

Yollar hazin, kollar kırık, gelmez o gül kokulu



Sensiz viran olmuş yollar

Gel de bitsin bu çaresiz açılmış kollar

Hasrete, özleme susamış yollar

Gel de iştiyak duyan gönlüm ile sarsın seni bu kollar



Saatler durmuş, ötmez bülbüller

Sensiz kokmaz artık çiçekler

Vuslat için bekler gönüller

Gel de bitsin artık bu hüzünler



Tadı yok sensiz bu mevsimlerin

Zamansız ötüyor gülde bülbüllerim

Soldu resimler, gülmez artık bu gözlerim

Seni seven gelmez artık bekleme ey ağlayan gözlerim.



Anlamaz gönlüm yokluğunu

Nasıl diyeyim öldüğünü

Biçare gezerim sensiz

Kimse çözemez, içimdeki bu kördüğümü,sensizliği,bensizliği.

2.5/5 Toplam verilen oy :