Dünya hayatına sımsıkı bağlı olan insanlar birbirlerini tevazu, merhamet, şefkat, fedakarlık gibi güzel ahlakının kazandırdığı üstün özelliklere göre değil; geçici dünyevi kriterlere göre değerlendirirler. Bu bakış açısı sonunda insanlara karşı; yüz şekline, ses tonuna, bakışlarına kadar yansıyan, değişik kötü tavırlar sergilerler.
Şefkatin hakim olduğu bir toplumda, insanlar birbirlerine karşı son derece adaletli, merhametli ve yardımseverdir. Böyle bir toplumda mal mülk sahibi olma yarışı yerine, elindekileri ihtiyacı olanlarla paylaşma arzusu hakimdir. Dünyevi şeylerin üstünlük olmadığı, güzel ahlakın övüldüğü bir toplumda amaç da mallarda değil, güzel ahlakta yarışmaktır.

2.5/5 Toplam verilen oy :