rüyalarımda…;
tekrar tekrar kıyameti yaşatıyorlar bana
sarmışlar dört bir yanımdan...
kılıçlar çekilmiş kınından…ben yakarış oluyorum
çöller, ırmaklar, denizler kıpkızıl…
yıldızlara sıçramış kan
bir güvercin ağlıyor korkusundan…ben barış oluyorum
.
Kerbelâda bir kuyuyum…içinin suyuyum
savaş meydanında bir erim…kurşun yemiş miğferim

rüyalarımda…;
beni cellât tekmesinden başka hiçbir şey yemeyen idam sehpası yapıyorlar
kâh giyotinin boynuna inmesini bekleyen idamlığın nabzı
kâh oğlu katledilen ananın yüreğindeki sızı oluyorum
.
kırılınca kanayan nar tanesi...
yeryüzüne düşmeyi beceremeyen kar tanesiyim

rüyalarımda…;
kumdan şehirler kuruyor gökkuşağı yüzleriyle çocuklar
homur homur metal kuşlar…o şehirleri vuruyor
vurdukça öksüzler şehrinin semaları…
gövdesiz çocuk çığlıklarıyla doluyor
ve bütün ninniler…
kar beyazı bir tülbentle kendini mezara koyuyor
.
ben ise…
Dünya’daki tüm öksüzleri evlat edinip…
can sarıyorum çınar yaprağına
mahur makamı yağmur olup…çisil çisil yağıyorum…
çocuk ekili tarlaların hüzünlü toprağına
.
güya…;
"Dünya temizlenmezmiş ölüm olmaksızın"
beni kaldırım taşı sanıyorlar
.
oysa rüyalarımda…;
ömrümü bağışlıyorum...
ecelinden önce katledilen çocuklara
kefen diye benim bedenimi sarıyorlar
.
o çocukların kâh yarım kalmış düşü
kâh yitirdiği gülüşü oluyorum
.
çocuklara uçurtma,
çantasında saklambaç, seksekinin taşıyım
oyunu yarım kalan çocuğun…
avucunda sakladığı kırık bilye,
çocuk gelmiyor diye ağlayan lunaparktaki atlıkarıncanın gözyaşıyım

//…biz…;
ölümleri durduramadık…! her gün meydanlardan ölüm topladık
kâh yazgıdır deyip gökyüzüne sarılıp ağladık
kâh birer namlu gibi havaya sıkılmış yumruklarla…
isyanımızı taş duvarlara sakladık
.
yine de rüyalarımda…;
yaşamayı haram kılanlara inat…
Kaf Dağı'nın doruğunda barış totemi olmak isteyen bir bonzai büyüyor
saçları bahar kokan,
elleri çiçek tutan çocuklar…
-yazgının yönünü değiştirecek-
barış türküleri söyleyerek içerimde yürüyor
.
taze düşler müjdeleyen...
ayazda kalmış çocuk arzusuyum ben
ve bir umut ağacıyım…
hep meyve verecek gibi hiç yaprak dökmeyen…//

1991

*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay, ank, 2006

4.50/5 Toplam verilen oy : 2