Şiir Tutkusu

Menü

Ben Bir Kara Taşım

-hiç bu derece gri olmamıştım -

cıvıl cıvıl yelkovan kuşları
sanki aşk kaçmış gözlerine
pencere pervazındaki sardunyanın buğulu gülücüğüne
biri konar biri kalkar
...
oysa ben...! balıksız denizler gibiyim
ne salkım salkım yemişim oldu
ne de tek bir serçe kondu dalıma bugüne kadar
...
başını köpük köpük taştan taşa vuran…
deli ırmakar en çok bana benzer
kendi yarasını kendi saran…
yangın yemiş ağaçlar en çok bana benzer

en kuru yanıyım...en izbe sokaklara düşen yaprağın
...
ölsem...! mezar ur sanır gömünce
mavisini soyunur gökyüzü beni görünce
..
ne zaman baksam…gözlerini kapatır aynalar
hep kendime yumruklarım...yüreğim içe kanar
ancak toprak alır beni koynuna...bir tek ecel kucaklar
...
açma vakti gelince gül tohumu nasıl çoşar bilmem...!
hangi düşü kurar bir dağ çiçeği...
nasıldır gelinciğin elleri...nasıl okşar bilmem...!
...
hayat okyanusunda kağıttan bir sandal yüreğim
umuda attığım her olta boş çeker
...
gölgesiz fidanlar gibi
hep umutla beklemekten kurudum
bütün ışıklar zifiri karanlık…tüm yazlar kış oldu bana
her sabah kendimce yaşamaya yürüdüm
fakat insanca yaşamaklar düş oldu bana

uçacak kanadım hiç olmadı
-hayatı eksile eksile öğrendim -
tebessüme hep açtı yüzüm, oruçluydu…doya doya gülemedim
neden mutluluklar…
ya aslanlı kapının ya da kaf dağının arkasında…bir türlü bilemedim

kulağımda...
haraç mezat yaşamın uğultusu...
ben bir hiçliğim
yusufcuğunki bir lokmalık ömür...
ben ise bir damlacık boşluğum

ne hayatı yağmalayabilirim
ne de kafa yerine kalça çalıştırabilirim

ne düğmelerim ağaya iliklenir
ne de beynim paraya kilitlenir
....
alın terimle büyüttüğüm her düşüm
ulaşamadan gençliğine....tomurcuk çağında ölür
...
yine de;
gamlı gönül bir ummandır
içi yanmış kızıl tenli güneşe su....kiraz tanesine kırmızı olur
..
.
bilirim...!
-hiç bir bahar sütten kesilmez –
...
meme ucundan canlar
kamelyalı şapkasından
yeşil yeşil aşk suyu damlar...belki bir gün o da beni bulur
...
gökyüzü ve yeryüzü
gözlerini birbirinden ayıramayan kavuşamamış iki sevgili
-aklımda...!
eriyen kara güneşin zulmeti
yere çakılı bin yıllık çınarın “ bir adımlık” hasreti -aklımda...!
...
-en büyük ibadetim “şükür”-
...
ben bir kara taşım
elbet beni de saran bir yosun büyür

1985

tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006
Tahsin Özmen64 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
5.00/5 Toplam verilen oy : 1
Ekleyen Kullanıcı : Tahsin Özmen