Yaslanır duvarlara, aşkın öteki yüzü,
Yaşayan aşkı bilir, kimine heves gelir,
Gerçek yüzü saklı, kin tutar sevdalara,
Oysa aşık denen, yanar - tüter, tükenir…


Daima yalnız biter, ekilen bu aşk gülü,
Sesini duysan bile, aşka hüzün katıyor,
Derin kuyu karanlığı, içi dolu zindan,
Hasretliğe razı ol, sana yalnızlık yetiyor…


Ararsın sisli geceler de, zümrüt gözlerini,
Zira ay ışığı saklı, gözleri ışıldar sanarsın,
Yıldız tepeler, onsuz parlamaz sana göre,
Buz yürek haline, şimşek çaksa, yanarsın…


Gün de - güneşte, her ağaçta onu ara - sor,
Zihninde ki resim, güzel portredir dolaşan,
Kalbin borsasına yatırım bu, değeri düşük,
Taştan yüreklerdir, el tutup, ince bele ulaşan…


Kıyas noktası bulunmaz, aşkına emsal yoktur,
Ne manisi bol, ne flüt - ney eşliğin de tatlı sözdür,
Beslediğin aşk, yalnız ruhun çelme takılmış hali,
O iterken bir kenara, senin aşkın gerçektir, özdür…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

10.07.2013

2.5/5 Toplam verilen oy :