Zindan karası bir 29 ağustos

Yokluğunun sancıtan beşinci yılı sevgilim

Gittikçe ağırlaşıyor sensizlik yüreğimde

Hala için için kanatıyor sanki özlemin

Benden birşeyler kopup gitti gidişinle

Yığın yığın acı oldun biriktin sonra içimde

Çığlık olup çarptın yankılandın dört duvarımda

İsyan edip savaşlar açtım bazen kendi kendime

Hatta yenik düştüm her seferinde yokluğuna

Göz pınarlarımdan yeniden yeniden titreyerek akıp

Yalnızlığımın boşluğuna düştün defalarca sevgilim

Ahh ne resimlerine bakmak yetiyor

Nede anılarımızı düşünmek avutuyor sevgilim

Ağır yaralı kalmış bütün yaşanmışlıklarım

Kan kaybediyor içimde bütün umutlarım

Tükenip bir bir yok oluyor bütün baharlarım

Ve

Biliyormusun sevgilim

Yokluğunda hep hazan olarak kalıyorum

Hasretinden sararıp soluyorum

Her sonbaharda

Kuruyup dökülen yaprak misali

2.5/5 Toplam verilen oy :