Sonsuz yatay cizgiler sergisini üstüste yigilarak kopup gelen turnikeye
Dalgin düsler icinden büyük bir ürpertiyle hergün dirilmis ölmeler üzere
Yutkunulmus kabuslarin sinirlari kesfedilmemis acilarina taniklik etmek icin hergün
Her saniye
Her ögün…
Tadi coktan unutulmuslar arasinda gülümseyen cocuklugun yüzüyle beraber
Yolundan insan izi gecmeyen kimsiz kimsesizlik kadar yeryüzünden uzaklasarak
Zindana kapanmis kilitlerden umundugu bütün yollar sokaklar evler bahceler
Eski bir fabrika cigligi gibi ve dirligi bozulmus bostanlar yoksulu azap gazap
Sokuldukca insani insanligindan delik desik eden hancerler sapkini kördügümmüs
Derinligi boyuna acilmis yaralar kivranan sancilari kendi kendine koyan
Tarihi ve yörüngesi kayitsiz herhangi yildiz sirenlerinde
Yeminini hergün yalniz kimsesizligine bozmus sicilsiz suretsiz
Serap yanginlarina tutusan gecislerin bütün tutar dallarini ve köprülerini
Akli hayalinden kopan sökülüsü kendi üsrtüne bir avuc toprak olsun hic degilseye
Cirpinan dönen cigliklar icinde
Kontrolden cikmis dert yumagi yuvasinda
Kör sagir dilsiz duyarsiz
Dünyanin en kalabaliga karisik kayip yerinde siyanür kadar zemberek zehir
Her yerden bakan kuleler kadar keskin kalin ve sivri
Etle tirnak kadar her bulasan belaya ruhsuz ve hissis
Kundakladigi damardan girislere hic bir dayanma direnci kalmayan
Yoksula bitik
Dünyaya uzak
Düz ayak yatay cizgi huzurunda gecesi gündüzüne karma karisik
Akintisi kesilmeyen azgin calkantilarda hic varlik göstermeksiin ömrünü deneyenlerin
Ekmek elektirik su yol erzak sayili saatlerin sayacina cereyani keser kesmez..
Yönünü ve pusulasini sasirmis istanbul agirlik büyüklügünde kurdelesi ölüme kabarik
Devamli bir yoklamanin en nihayetinde son bulan cok daireli apartman giris katiymis
Kudurmus köpürmüs dar bir sokakta bütün cikmazlari basina yikkilip toplasan
Biz anlayip bilemedik kimdik neydik nerdeydik der misali sürgün ve terki diyar
Alin mahleniz sehriniz dünyaniz sizin olsun dokunakli karanliklara el sallayarak
Hic görünmedikleri hayata kacak kornis söküp agitli perde kapatmis
Faurasi boyun borcunda asili sessiz kimsesiz ölümlere sarilan
Günü gününden beter sürüklenip gelenlerle yenilmis yilmis yorulmus
Birbirleriyle ve birlikte istanbul dolup bosalan sürgülü kapan ortasinda
Sönmüs susmus insansiz aynalara bakarcasina ilansiz habersiz
Nufus kagidi yok bir yolculugu kendilerine gömülüp giden
…dört kardesin kitlik kiran yazgisi..

Seyfi Karaca…………..Kasim / 19

2.5/5 Toplam verilen oy :