ne bir pişmanlığım oldu hayattan
ne de bir keşke dedim yaptıklarımdan
ne yalanım oldu birisine
ne de darılttım birisini kendime karşı
ne bu yazdıklarımın arkasında durabilirim
ne de bu yalanlara kendim inanabilirim
bende herkes gibiyim

hayatımın yarısı pişmanlık
diğer yarısı ise keşkelerle geçti
yaptıklarımdan pişmanlığım,
yapamadıklarımdan keşkelerim takip etti
arada birde yalanlara sığındım kendime karşı

ne yapmayabilirim pişman olmamak için
ya da ne yapabilirim keşke dememek için
keşkelerimden mi vazgeçmeliyim
yoksa pişmanlıklarımdan mı
veya her ikisi birden olabilir mi
pişman olmadan ve keşkesiz yaşanılabilir mi

sevdim pişman oldum, söylemedim keşke dedim
söyledim pişman oldum, sevilmedim keşke dedim
sildim pişman oldum, beklemedim keşke dedim
bekledim pişman oldum, gidemedim keşke dedim
kalbime dur dedim, bırak dedim ama dinletemedim
keşke dedim, keşkeme bile pişman oldum,
keşke pişman olmasaydım dedim...

hayatım çabuk geçti pişmanlıklarımla
zaman bazen yavaşladı, keşke hızlansaydı
labirentlerimin de sonu yoktu, sisli ve yağmurlu
çıkışı kilitli kapıların ardı, belki mutluluktu
hayat; yalnızlığımla kaldığım bir dipsiz kuyuydu

yıldızların ışıkları göz kapakalrı ardında saklanıyordu
karanlık köşe başlarında, içime işleyen buz gibi rüzgarda
bekliyordum!, belkide kendimi arıyordum,
kimbilir belkide kendimden kaçıyordum,
ama yinede gitmek istiyordum ya da durmak istiyordum

hayatın anlamsızlaştığı her saniye
hayattan, kendimden kurtulmak istiyordum
zamanı durdurmak, aslında hızlandırmak, bitirmek herşeyi
bedenimden kurtulamk, ruhumu alıp kaçmak buralardan
özgürlüğümü elde etmek, kurtulmak acılarımdan, senden..

gül bahçesine giremedim ömür boyu
çıkışı kapalıydı, kalbim artık atmıyordu
ışık hızında ilerliyordum, kaplumbağa beni sırtında taşıyordu
kilitleri kırıp atıyordum
girmek istemiyordum kapılardan artık
kendi kilidimide kırıyordum, kalbimi sana açıyordum
çıkıp git artık uzak diyarlara, açıldı çıkışlar sana...

2.5/5 Toplam verilen oy :