Yaşamın en tahrip yerlerinden
parçalanmış hüzünlerle,
susanan bir ömrün en yorgun kıyısındayım...
Dinlerken ağıdını yedeklemiş bir annenin
yaşama ait cürümlerini,
korkunun kavrayıp fırlattığı
günün kederinde olmanın sebebidir
ağarmış yaşlar...
Ne kadar yalnızsak bir o kadar da yasaktık
Teşhirleşmiş bütün yalın ayak duygular,
bizlerse kör karanlığın çıkmazında
savrulmuş birer fotoğraf
Olanca kalabalıkta her köşe başında
aymazlığa yüz tutmuş insan suretleri
ve her duyguya acizliği giydirmiş
kendini kendi seferinden
atan benleşmiş us/suz/lar
Bu an yıkımıdır hayatın!
Netliğe ulaşamazken haykırışlar
her göç sonrası veda çığlıkçıklarının durduğu
ve tasavvurun yıkıma bıraktığı,
kül rengi gecelerin dönüşünde, kayıp kentlerde
her birimiz apayrı yapaylıkta
Ne kadar döksem o kadar dokunacaksın
en hassas parmak uçlarıma
gitmenin hüznü geleceğin kaygısındayım
__Bütün savruluşlarımda
en derinine inilecekse yaşanmışlıkların
bir sona sevap olup
bütün günahlarımdan arınmalıyım
Bütün ay/kırı/larda
çocuk ruhum esir alıyorsa beni
ve yâd ediyorsam göçten önceki hayalleri,
o an büyümüşlüğün kirli nefesidir üzerime sinen...
Bilirim!
Yıkımındayım aşkın cezbinin
Hiçbir cevabım yok
ve halen saklanmaktayım bütün sorular ardına
tökezlerken yarına doğru, inançlar/ım körelmekte!
Ne kadar inanıyorsak
o kadar da günahındayız insanlığın
Bir sona ses olup bütün nefeslerden arınmalıyız!
Muğlak Döngü
Şîlan Amed1 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
5.00/5 Toplam verilen oy : 1
Şiir Adresi : http://siirtutkusu.com/muglak-dongu
Ekleyen Kullanıcı : Welat
-
Bu şiir Şîlan_Amed' e aittir