Şiir Tutkusu

Menü

Muğlak Döngü

Yaşamın en tahrip yerlerinden
parçalanmış hüzünlerle,
susanan bir ömrün en yorgun kıyısındayım...

Dinlerken ağıdını yedeklemiş bir annenin
yaşama ait cürümlerini,
korkunun kavrayıp fırlattığı
günün kederinde olmanın sebebidir
ağarmış yaşlar...

Ne kadar yalnızsak bir o kadar da yasaktık…

Teşhirleşmiş bütün yalın ayak duygular,
bizlerse kör karanlığın çıkmazında
savrulmuş birer fotoğraf…

Olanca kalabalıkta her köşe başında
aymazlığa yüz tutmuş insan suretleri
ve her duyguya acizliği giydirmiş
kendini kendi seferinden
atan benleşmiş us/suz/lar…

Bu an yıkımıdır hayatın!

Netliğe ulaşamazken haykırışlar
her göç sonrası veda çığlıkçıklarının durduğu
ve tasavvurun yıkıma bıraktığı,
kül rengi gecelerin dönüşünde, kayıp kentlerde
her birimiz apayrı yapaylıkta…

Ne kadar döksem o kadar dokunacaksın
en hassas parmak uçlarıma
gitmenin hüznü geleceğin kaygısındayım…

__Bütün savruluşlarımda
en derinine inilecekse yaşanmışlıkların
bir sona sevap olup
bütün günahlarımdan arınmalıyım…

Bütün ay/kırı/larda
çocuk ruhum esir alıyorsa beni
ve yâd ediyorsam göçten önceki hayalleri,
o an büyümüşlüğün kirli nefesidir üzerime sinen...
Bilirim!
Yıkımındayım aşkın cezbinin

Hiçbir cevabım yok
ve halen saklanmaktayım bütün sorular ardına
tökezlerken yarına doğru, inançlar/ım körelmekte!
Ne kadar inanıyorsak
o kadar da günahındayız insanlığın…

Bir sona ses olup bütün nefeslerden arınmalıyız!
Şîlan Amed1 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
5.00/5 Toplam verilen oy : 1
Ekleyen Kullanıcı : Welat