Bir parçamız kanıyor.
Dünya suskun,
Kendi kabuğunda.
Oysa insanlar kan solumakta,
Filistin,Gazze sokaklarında.
Çocuklar,kadınlar,
Çocuklar kan uykularda.
Naçar kadınlar,analar
Bağırlarında kan,revan
Bigünah çocuklar.
Küçücük bebeler yanyana
Uykuya dalmışlar.
Yürek yanmakta.
Alınlarında haketmedikleri
Savaşın iğrenç görüntüsü;
Bedenlerinde
Saf beyazlık kanamakta.
Kol,bacak,kafa
Dağılmaktalar etrafa.
Bebeler kan uykuda,kan solumakta.
Analar,babalar feryatlarda...
Ama,duymuyor
Hiç duymuyor dünya.
Aç,susuz,uykusuz,bitkin siviller
Kan uykularda,kan solumakta.
Ne demek,veda bile edemeden yakınına.
Kolay mı,kolay mı sorarım sana.
Beden diye bir şey yok ortada.
Yokolmuş,kaybolmuş bedenlerde
Bu vahşet değilde ne
Kayboldu insanlık aslında.
Filistin halkı ateş çemberinde
Misket bombaları yağsa da üstlerine,
Ateş yığınlarında yeniden yeşerebilmek için,
Direnmekteler öz topraklarında.
Uğultular,uğultular...
Hiç kesilmiyor kulaklarımdan.
Patlayan bir cehennem,
Öyle bir cehennem ki,
Ateşinde insanlık yanıyor.
Eriyor duygular...
Yanıyor,yakılıyor biçare insanlar
Bedenlerinde savaşın utanç izlerini saklar.
Bunca vebali nasıl taşıyacaklar.
Acılar,feryatlar,uğultular,
Uğul,uğul,uğultular...
Yayılıyor gece ve gündüze.
Hani insanlık nerede.
"Siviller değil hedefimiz. "diyen dilleriniz,
Yalana mahkum.
Ya her gün görüp,izlediklerimiz.
Bebeler,bebeleriniz yok mu sizin.
Yok mu sizin bir tek seveniniz.

2.5/5 Toplam verilen oy :