Çocukken de böyleydim ben
ne zaman aşık olsam
sanırdım kalbim duracak
yine koşar dururdu içimde
aynı telaşlı çocuk
ve uçurtmadan
hayallerim olurdu hep
üstelik martılarla yarışabilecek
kadar hızlı atardı kalbim
gök kuşağında ise
ilk sevdiğim kızın gözleri..

O zamanlarda
ne zaman aşık olsam
yine kızarırdı yüzüm
ilk aşkım ilk heyecan
uyutmazdı hiç geceleri
başımda eser dururdu
sabaha kadar sevda yelleri..

Ve ne zaman
sevecek olsam birini
koşar giderdim peşinden
yine hayallerimin
o zamanlarda hiç dinlemezdi
kalbim aklımı..

En çok da saklambaç
oynamayı severdik
ve marifetti o zamanlar
çalılara saklanıp,
bir kızın yanağını öpmek....
Sonra akşam olunca
alelacele dönerdik evlerimize
ceplerimde saklardım hep
sevdiğim kızın
ellerinin sıcaklığını..

Ve şimdi o çocuk büyüdü..
Adı gibi biraz şair oldu..
Ayrılık, acı, mutluluk derken
belki seneler birazda adam etti
silmeyi öğrendi göz yaşlarını..
ama hala ne zaman üşüse
içimdeki o çocuğun elleri
hala bomboş ceplerimde
arar dururum
o ilk sevgilin sıcaklığını..

Çocukluk aşkım..

4.50/5 Toplam verilen oy : 2