Kelimeler anlamını yitiriyor.. Seni anlatmaktansa seni sende yaşıyorum....Duvara sarılan sarmaşık
gibi, karanlıklara örtülen bir ışık gibi bende sana sarılıyorum....Fırtınalar susuyor senin
geçtiğin
sahillerde...Ayazlar konaklamıyor avuç içlerimde...Artık şiirlerim hüzünde ıslanmıyor.. Doğan güneş
daha güzel, doyasıya gülümsemek ve sevginde nefes almak güzel.....Ayrılığında tutulduğum hastalık
bile geçti..Acılarım eriyor günden güne....Üşümüyor yüreğim..Titreyen ellerim artık kalem
tutuyor..Her satırında mutluluklarla sana akıyor fakir cümlelerim....Artık cümle sonundaki süslü
kafiyeler hayatı yada seni anlatıyor...Her gülüş andırıyor..Hayat seninle daha güzel oluyor...Çünkü
seni seviyorum

Kırık aynalar bile şarkılarda senin gözlerini anlatıyor.Hüzün yok artık...Bulutlar bile kulaklarıma
nağmeler fısıldıyor..Yağmurun her düştüğü yerde bir çicek ekiliyor senin adına..Kırıyorum pas
tutmuş
zincirleri.. Kısır döngüler başımı ağrıtmıyor..Karanlıklar içinde benliğimi aramıyorum...Yokluğun
yitik düşmüyor tozlu yollarda..Her duvarda bir gülüşün çizili..Her cümlenden sonra içimden seni
seviyorum demek geliyor....Aldığın her nefeste daha çok gülümsüyor yüzüm....Zaman sevdaya
akıyor....Artık hüznün çeşmelerinden ayrılıkları içmiyorum....Sen varsın....Bir nefes kadar
yakınsın...Umutlarım yüreğime dolmuş ve bahar ise gözlerimde ..Karakış olsa bile ben gözlerinde
yaşıyorum güneşli sabahları....Çünkü Seni Seviyorum

4.00/5 Toplam verilen oy : 1