Şiir Tutkusu

Menü

Bulanık Bayır Yüzünde

Bir adam günden günesten sogumus izi gölgesi topraga düsmeyen bulanik bir ögle üzeri dere boyu akip giden suyun coskusuna ayak uydurmakla nefes nefeseydi…
Sanki cigerindeki bütün kosup kacmalarin soluguna yetismeyi ummakla kalmayip, ardarda bardaktan bosanircasina cark dönen su degirmeninin güzden kalan sararmis otlarinda duldalanan ekmeginin pesindeki balikcil kuslariyla icinden sehirler gecen bir tren gari gibiydi.
Rüzgar sert ve agu dilden kimsenn bilmedigi sazin perdelerine dokunup dolasirken, patikada traktör mavi ciflik yolcusu calida sakli gizli serceler ve kiragisini alsin taylariyla agildan bosanmis eyersiz atlar kisniyordu.
Adamin kafasinda kipkirmizi papak, sirtinda naylon sarisi yagmurluk ve bacaginda mor esofmani tezip tozmaktaydi. `Nereye bu cildiris `dedim…dönmedi bile. Eglenecek duracak vakitte degilim, ben vakte vakit kimseye dercesine el oynatti kol salladi…yerden yukari bosluga yarim yamalak agizla `oraya bir yere` dedi sanki.
Ìsrarla `bulutlara mi ` dedim..bagirdim.
Daha uzak ve ciiz `Öyle diyorsan evet oraya olsun ` dedi..
`Petrus da orda olmali galiba dedim. Varirsan sor bi yol kar yok yagmur hasta.. Asli fasli nedir niyedir göküzü bulanik, bulutlar hep hüzün hüzzam..`
Birsey demeye kalmadan adam, kestireden kendine Varma hayaliyle ve anlasilir anlasilmaza ve soluk soluga, görünmez bilinmez taninmaz olup, bulutlara beraber yitti tükendi bulandi ve kayboldu.

Seyfi Karaca
Seyfi Karaca4058 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
2.5/5 Toplam verilen oy :
Ekleyen Kullanıcı :