Yaprağın sararmışlığına
Takılıp kalan gözbebeğim
Yırtılan gecenin şafağında
Ne umutlar
Ne hayaller besledim
Ölümün askerleri kol gezerken
Yaşadığım şu kutsal topraklarda
Özgürlüğe sevdam var
Zulmün kurşunlarıyla bütünleşen bedenimde
Nehir gibi çoğalıp masmavi denizlere akıyorum

Aylar oldu yıllar oldu
Bir ayazdır arsızca
Sol göğsüme vuruyor
Her nefes alış verişimde
Bir hançer gibi bir bıçak gibi
Kalbimi yırtıp atıyor sanki
Sessiz çığlıklarım dolanırken tüm boynuma
Yürek yaralarıma bir baharı çizdim al- kızıl kanımla

Kahpe kurşunlardır
Yılan zehrini içmişlerin elinden
Korkak bir karanlık içinde saplandı bedenlere
Kandil, Munzur, Ağrı kol kanat-açtı tüm yüreklere

Bir baharın gelişiyle
Mor dağlarda çiçekler açtı
Erguvani renklerle
Gökyüzü git gide yakınlaşıyor
Van Gölün berrak sularına
Zehir kusan çıyanlara rağmen
Çarkları yanlış döne düzene karşı durmuyor isyanlar

Ağlayabiliyorsam halkların gözüyle
Eğer yanabiliyorsam aşkın ateşiyle
Demirle duman arasında kalan bir kırmızı gülün dalında
Halen kayıp etmiyorsam umutlarımı, elbet göreceğim özgürlüğü
Yüreğimde ki vatanımı Van’ı, Muş’u, Silvan’ı özlediğim Kağızman’ı

Mehmet Çobanoğlu
24.03.2013
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :