Bazen bir şarkının nağmesinde ,

Titrer yüreğin.

Sevinç ve hüzün dalgaları,

Büyütür sevdaları.

Dilinde bir türkünün,

Sözleri saklı.

Tekrarlar durur,

Upuzun geceler ve sabahları.

Bir vapur geçer,

Uzak denizlerden.

Kimbilir içinde ne sırlar saklı.

Denizler durgun,

Denizler engin,

Denizler dalgalı.

Tıpkı o yürekler gibi.

Yalnız kalabalıklarda.

Bir amaç uğruna.

Yaşananlara bak.

Bir de şimdi insanlara!...

İnsanlara bakıyorum,

Gözlerine sözlerine,

Hiçbir şey söylemiyor,

Yaşama dair.

Üretmek bir yana,

Tüketime hasta.

Yalnız rutin yaşantılarından başka,

Bir şey yok avuçlarında.

Küçük bir dünya kurmuşlar kendilerine.

Ne bir kitap ,

Ne bir gazete var ellerinde.

Gepegenç bir kız,

Dünyaya bakış açısı aynı.

Sordum kendisine,

Şiir sever misin,diye

Gayet net hayır dedi.

Çok şaşırdım.

Düşününce aldığı eğitimi.

Sözümona cahil de değildi.

Branşı ise resimdi.

İşte;bu beni kötü etkiledi.

Şiiri sevmeyen resimi sevebilir mi.

Hiçbirşey olmamış gibi,

Aynı,hep aynı,

Günler,geceler.

Sanki sütliman her şey.

Çekilen acılar bir masal gibi gelir insanlara.

Sadece kendisi için yaşayanlara.

"Ben yanmasam,..... " `ı çıkardılar ,

Yaşantılarından,

"Sen yanmasan,o yanmasa...... "

Kaldı yalnızca.

Bu durumda sorarım,

Çıkar mı "Karanlıklar aydınlığa ".

5.00/5 Toplam verilen oy : 2