Bencil

Bencillik en çürük yanımız
Her an çeker paçamızdan
Sıfır noktasına indirir bizi
Atlayıp geçersek ne iyi
Yoksa hiç olup kalırız

Gözümüz kör, kulağımız sağır
Susar içimizdeki insan sesi
Nice güzelliklere duyarsız
"Rab bana, hep bana"
Arsız otlara benzeriz

Hele kimilerini gördükçe
İnsanlığımızdan utanırız
Kimbilir belki de
Silkinip bir güzelce
Pisliklerden arınırız